نیویورک تایمز گزارش داد
زمانی برای کنار رفتن بنیامین نتانیاهو
روزنامه آمریکایی در یک یادداشت با تشبیه وضعیت نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به وضعیت «ریچارد نیکسون» و رسوایی «واترگیت» تاکید کرد زمان کنار رفتن «بی بی» فرارسیده است.
به گزارش راهبرد معاصر ، «نیویورک تایمز» در یادداشتی به موضوع اعلام جرم علیه «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی پرداخته است؛ یادداشتی که در آن ضمن انتقادهای تند درباره مواضع نتانیاهو بر لزوم کنار رفتن او از قدرت تاکید شده است.
در این یادداشت به قلم «برت ال استفنس» ستون‌نویس نیویورک تایمز وضعیت نتانیاهو با «ریچارد نیکسون» رئیس‌جمهور اسبق آمریکا قیاس شده است، رئیس‌جمهوری که به دلیل رسوایی «واترگیت» و پیش از عملی شدن تهدید کنگره آمریکا برای استیضاحش، مجبور به استعفا شد.
نیویورک تایمز می‌نویسد: «وضعیت نخست‌وزیر اسرائیل به طور روز افزون به وضعیت سی و هفتمین رئیس‌جمهور آمریکا شباهت دارد».
دادستان کل رژیم صهیونیستی در حالی علیه نتانیاهو اعلام جرم کرد که او خود را برای برگزاری انتخابات ۹ آوریل (۲۰ فروردین) در اراضی اشغالی و تکیه دوباره بر کرسی نخست‌وزیری آماده می‌کند.
نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با چهار پرونده فساد تحت عنوان پرونده‌های ۱۰۰۰، ۲۰۰۰، ۳۰۰۰ و ۴۰۰۰ مواجه است و او در ماه‌های گذشته، درباره این پرونده‌ها مورد بازجویی قرار گرفته است.
در پرونده موسوم به «۴۰۰۰»، او در این پرونده متهم است به «شائول ایلوویچ» مالک شرکت «بِزِک» میلیون‌ها دلار تسهیلات مالی پرداخت کرده تا پایگاه خبری «واللا» وابسته به این سرمایه دار صهیونیست از او و همسرش حمایت رسانه‌ای بهتری داشته باشد.
نتانیاهو در پرونده «۱۰۰۰» به دریافت غیرقانونی هدیه از بازرگانان خارجی متهم است و در پرونده ۲۰۰۰ متهم است با روزنامه «یدیعوت آحارونوت» زد و بند کرده تا در ازای پوشش مثبت از فعالیت‌‌هایش در این روزنامه، رقیب آن یعنی روزنامه «اسرائیل هیوم» را تحت فشار قرار دهد.
در یادداشت منتشر شده «نیویورک تایمز» آمده است: «قوانین اسرائیل به نتانیاهو اجازه می‌دهد که از طریق روند استماع دادرسی که شاید تا یک سال طول بکشد، با این اعلام جرم مقابله کند. او هیچ قصدی برای استعفا ندارد و امیدوار است که برای پنجمین بار در انتخابات پیروز شود».
از نظر این روزنامه آمریکایی، « او شاید بتواند در انتخابات ۹ آوریل (۲۰ فروردین ۱۳۹۸) پیروز شود اما نباید چنین کاری بکند نه به این دلیل که او ضرورتا گناهکار است».
این روزنامه با اشاره به رسوایی واترگیت برای پرونده‌های فساد نتانیاهو از واژه «بی‌بی‌گیت» استفاده کرد. «بی‌بی» نامی است که نتانیاهو به آن معروف است.
نیویورک تایمز نوشت: «جرم واقعی در خصوص واترگیت، لاپوشانی ناشیانه بود و در خصوص رسوایی بی‌بی‌گیت، سمبلکاری سیاسی نفرت‌انگیز بوده است».
این رسانه با اشاره به اتحاد «بنی گانتز» رئیس سابق ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی با «یئیر لاپید» وزیر دارایی سابق این رژیم برای انتخابات پیش رو می‌افزاید: «این اعلام جرم سبب افزایش مخاطرات سیاسی برای نتانیاهو شده است».
نیویورک تایمز نوشت: «راهکار نتانیاهو، تلاش برای جلب آرای دست راستی‌ترین)افراطی‌ترین) افراد بوده است. برخی از آرای این افراد را می‌توان در حزب "اوتزما یهودیث" (به معنای قدرت یهودی) دید، حزب نژادپرستی که از دل حزب «کاچ» به زعامت مئیر کیهین پدید آمده است. مایکل بن آری رهبر این حزب اجازه ورود و دریافت روادید برای سفر به آمریکا را نیافت چرا که واشنگتن حزب کاچ را سازمان تروریستی می‌داند و این حزب واقعا تروریستی است. اگر نتانیاهو بتواند (در انتخابات بعدی) یک ائتلاف حاکم تشکیل دهد، بن آری می‌تواند نقشی تعیین‌کننده در این حزب داشته باشد. همین موضوع به تنهایی برای اینکه ما شاهد خروج نتانیاهو از قدرت باشیم، کفایت می‌کند».
در ادامه این گزارش آمده است: «باید به این موضوع این لیست را اضافه کرد: حملات عوام‌فریبانه او به عرب‌های اسرائیلی، نزدیکی او با رهبران دست راستی اروپایی از قبیل ویکتور اوربان نخست‌وزیر مجارستان و دلسوزی و همدردی علنی او با سرباز اسرائیلی که با خونسردی تمام یک فلسطینی زخمی را کشت».
از نظر نیویورک تایمز، «نتانیاهو مردی است که ملاحظات اخلاقی هیچ چیزی برای او مقدم بر منفعت سیاسی‌اش نیست و برای او منفعت اصلی سیاسی او، خودش است».
در یادداشت این روزنامه آمریکایی آمده است: «یهودیان در جهان با موج کشنده و رو به افزایشی از یهودی ستیزی مواجه هستند و در این اثنا در بیم محافل چپگرایانه، صهیونیستم به کلمه‌ای کثیف تبدیل شده است. در این شرایط، داشتن یک نخست‌وزیر اسرائیلی با آوردن نژادپرستان به ائتلافش، موضوعی غیرقابل بخشش است چرا که سبب دادن اعتبار به تهمت جناح‌های چپگرا به صهیونیسم می‌شود».
به اعتقاد نیویورک تایمز، چنین موضوعی سبب تضعیف عنصر محوری دفاع از «اسرائیل و یهودیان می‌شود و آن عنصر اعتماد به نفس اخلاقی است».
در این گزارش ادعا شده است: «شرم آور است. نتانیاهو از منظر سیاستگذاری و اجرای سیاست‌هایش توانسته که یک نخست‌وزیر موثر باشد. اقتصاد اسرائیل در دوره او شکوفا شده است، روابط دیپلماتیک (تل‌آویو) گسترش یافته، از مرزهایش دفاع شده و دشمنانش تحقیر شده‌اند. او به لطف دونالد ترامپ، به آنچه درباره توافق (هسته‌ای) ایران خواسته، رسیده و سفارت آمریکا به اورشلیم (بیت‌المقدس) منتقل شده و بدون اینکه امتیازات غیرقابل بازگشتی به فلسطینان بدهد، گشایش‌هایی در روابط (تل‌آویو با) جهان عربی ایجاد شده است».
نویسنده این یادداشت سپس با انتقاد از مواضع نتانیاهو علیه رقبای سیاسی خود در فلسطین اشغالی تاکید کرده که «میراث او برای همیشه تحت تاثیر فساد ظاهری او، تمایلاتش به تعصبات یا بی تفاوتی‌اش به تعصبات و اهریمن سازی از رقبای سیاسی‌اش» قرار خواهد داشت.
یادداشت نیویورک تایمز با درخواست از ساکنان رژیم صهیونیستی برای رای ندادن به نتانیاهو در انتخابات ۲۰ فرودین ۱۳۹۸ به اتمام می‌رسد.
نویسنده یادداشت در این باره می‌نویسد: «زمان آن است که (رای‌دهندگان اسرائیلی) فرصت را مغتنم بشمارند. این حرف که گانتز و لاپید چپگرای شکست خورده هستند، حرفی مهمل است. دوره فرمانروایی پادشاه بی‌بی (نتانیاهو) بیش از اندازه طول کشیده است».
در این یادداشت به قلم «برت ال استفنس» ستون‌نویس نیویورک تایمز وضعیت نتانیاهو با «ریچارد نیکسون» رئیس‌جمهور اسبق آمریکا قیاس شده است، رئیس‌جمهوری که به دلیل رسوایی «واترگیت» و پیش از عملی شدن تهدید کنگره آمریکا برای استیضاحش، مجبور به استعفا شد.
نیویورک تایمز می‌نویسد: «وضعیت نخست‌وزیر اسرائیل به طور روز افزون به وضعیت سی و هفتمین رئیس‌جمهور آمریکا شباهت دارد».
دادستان کل رژیم صهیونیستی در حالی علیه نتانیاهو اعلام جرم کرد که او خود را برای برگزاری انتخابات ۹ آوریل (۲۰ فروردین) در اراضی اشغالی و تکیه دوباره بر کرسی نخست‌وزیری آماده می‌کند.
نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با چهار پرونده فساد تحت عنوان پرونده‌های ۱۰۰۰، ۲۰۰۰، ۳۰۰۰ و ۴۰۰۰ مواجه است و او در ماه‌های گذشته، درباره این پرونده‌ها مورد بازجویی قرار گرفته است.
در پرونده موسوم به «۴۰۰۰»، او در این پرونده متهم است به «شائول ایلوویچ» مالک شرکت «بِزِک» میلیون‌ها دلار تسهیلات مالی پرداخت کرده تا پایگاه خبری «واللا» وابسته به این سرمایه دار صهیونیست از او و همسرش حمایت رسانه‌ای بهتری داشته باشد.
نتانیاهو در پرونده «۱۰۰۰» به دریافت غیرقانونی هدیه از بازرگانان خارجی متهم است و در پرونده ۲۰۰۰ متهم است با روزنامه «یدیعوت آحارونوت» زد و بند کرده تا در ازای پوشش مثبت از فعالیت‌‌هایش در این روزنامه، رقیب آن یعنی روزنامه «اسرائیل هیوم» را تحت فشار قرار دهد.
در یادداشت منتشر شده «نیویورک تایمز» آمده است: «قوانین اسرائیل به نتانیاهو اجازه می‌دهد که از طریق روند استماع دادرسی که شاید تا یک سال طول بکشد، با این اعلام جرم مقابله کند. او هیچ قصدی برای استعفا ندارد و امیدوار است که برای پنجمین بار در انتخابات پیروز شود».
از نظر این روزنامه آمریکایی، « او شاید بتواند در انتخابات ۹ آوریل (۲۰ فروردین ۱۳۹۸) پیروز شود اما نباید چنین کاری بکند نه به این دلیل که او ضرورتا گناهکار است».
این روزنامه با اشاره به رسوایی واترگیت برای پرونده‌های فساد نتانیاهو از واژه «بی‌بی‌گیت» استفاده کرد. «بی‌بی» نامی است که نتانیاهو به آن معروف است.
نیویورک تایمز نوشت: «جرم واقعی در خصوص واترگیت، لاپوشانی ناشیانه بود و در خصوص رسوایی بی‌بی‌گیت، سمبلکاری سیاسی نفرت‌انگیز بوده است».
این رسانه با اشاره به اتحاد «بنی گانتز» رئیس سابق ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی با «یئیر لاپید» وزیر دارایی سابق این رژیم برای انتخابات پیش رو می‌افزاید: «این اعلام جرم سبب افزایش مخاطرات سیاسی برای نتانیاهو شده است».
نیویورک تایمز نوشت: «راهکار نتانیاهو، تلاش برای جلب آرای دست راستی‌ترین)افراطی‌ترین) افراد بوده است. برخی از آرای این افراد را می‌توان در حزب "اوتزما یهودیث" (به معنای قدرت یهودی) دید، حزب نژادپرستی که از دل حزب «کاچ» به زعامت مئیر کیهین پدید آمده است. مایکل بن آری رهبر این حزب اجازه ورود و دریافت روادید برای سفر به آمریکا را نیافت چرا که واشنگتن حزب کاچ را سازمان تروریستی می‌داند و این حزب واقعا تروریستی است. اگر نتانیاهو بتواند (در انتخابات بعدی) یک ائتلاف حاکم تشکیل دهد، بن آری می‌تواند نقشی تعیین‌کننده در این حزب داشته باشد. همین موضوع به تنهایی برای اینکه ما شاهد خروج نتانیاهو از قدرت باشیم، کفایت می‌کند».
در ادامه این گزارش آمده است: «باید به این موضوع این لیست را اضافه کرد: حملات عوام‌فریبانه او به عرب‌های اسرائیلی، نزدیکی او با رهبران دست راستی اروپایی از قبیل ویکتور اوربان نخست‌وزیر مجارستان و دلسوزی و همدردی علنی او با سرباز اسرائیلی که با خونسردی تمام یک فلسطینی زخمی را کشت».
از نظر نیویورک تایمز، «نتانیاهو مردی است که ملاحظات اخلاقی هیچ چیزی برای او مقدم بر منفعت سیاسی‌اش نیست و برای او منفعت اصلی سیاسی او، خودش است».
در یادداشت این روزنامه آمریکایی آمده است: «یهودیان در جهان با موج کشنده و رو به افزایشی از یهودی ستیزی مواجه هستند و در این اثنا در بیم محافل چپگرایانه، صهیونیستم به کلمه‌ای کثیف تبدیل شده است. در این شرایط، داشتن یک نخست‌وزیر اسرائیلی با آوردن نژادپرستان به ائتلافش، موضوعی غیرقابل بخشش است چرا که سبب دادن اعتبار به تهمت جناح‌های چپگرا به صهیونیسم می‌شود».
به اعتقاد نیویورک تایمز، چنین موضوعی سبب تضعیف عنصر محوری دفاع از «اسرائیل و یهودیان می‌شود و آن عنصر اعتماد به نفس اخلاقی است».
در این گزارش ادعا شده است: «شرم آور است. نتانیاهو از منظر سیاستگذاری و اجرای سیاست‌هایش توانسته که یک نخست‌وزیر موثر باشد. اقتصاد اسرائیل در دوره او شکوفا شده است، روابط دیپلماتیک (تل‌آویو) گسترش یافته، از مرزهایش دفاع شده و دشمنانش تحقیر شده‌اند. او به لطف دونالد ترامپ، به آنچه درباره توافق (هسته‌ای) ایران خواسته، رسیده و سفارت آمریکا به اورشلیم (بیت‌المقدس) منتقل شده و بدون اینکه امتیازات غیرقابل بازگشتی به فلسطینان بدهد، گشایش‌هایی در روابط (تل‌آویو با) جهان عربی ایجاد شده است».
نویسنده این یادداشت سپس با انتقاد از مواضع نتانیاهو علیه رقبای سیاسی خود در فلسطین اشغالی تاکید کرده که «میراث او برای همیشه تحت تاثیر فساد ظاهری او، تمایلاتش به تعصبات یا بی تفاوتی‌اش به تعصبات و اهریمن سازی از رقبای سیاسی‌اش» قرار خواهد داشت.
یادداشت نیویورک تایمز با درخواست از ساکنان رژیم صهیونیستی برای رای ندادن به نتانیاهو در انتخابات ۲۰ فرودین ۱۳۹۸ به اتمام می‌رسد.
نویسنده یادداشت در این باره می‌نویسد: «زمان آن است که (رای‌دهندگان اسرائیلی) فرصت را مغتنم بشمارند. این حرف که گانتز و لاپید چپگرای شکست خورده هستند، حرفی مهمل است. دوره فرمانروایی پادشاه بی‌بی (نتانیاهو) بیش از اندازه طول کشیده است».